Einkavæðing almenningsfyrirtækja

Það er kannski að bera í bakkafullan lækinn að fjalla frekar um samruna REI (Reykjavík Energy Investment,  Orkuveitu Reykjavíkur) og Geysir Green Energy. Ég bara get ekki annað. Þessi gjörningur er með þvílíkum eindæmum. Til hans var boðað með litlum fyrirvara, engin umræða meðal kjörinna fulltrúa. Kaupréttarsamningar valinna aðila eru einnig með ólíkindum.

Nú tíðkast í viðskiptum víða kaupréttarsamningar, hvort sem okkur líkar það betur eða verr. Það sem þarna er hins vegar um að ræða er fyrirtæki sem að hluta er í almannaeign og útvaldir geta hagnast um hundruðir milljarða. Finnst einhverjum það í lagi? Munum, þetta er ekki fyrirtæki á almennum markaði, það skiptir nefnilega máli í þessu samhengi.

Ég hef ekki myndað mér skoðun á hvort um sé að ræða hagkvæma fjárfestingu fyrir OR að ræða eða hvort slíkt fyrirtæki eigi að standa í svona braski. Ef það er hins vegar gert þá verður að gera það með öðrum hætti en í reykfylltum bakherbergjum.

Það sem er alvarlegast í þessu máli er að hægri menn hafa nú sagt upphátt að þeir telji að OR eigi að vera í einkaeign. Svona uppákoma eykur hættu á að af því verði. Það tel ég stórvarasamt. Ég tel að samkeppnisrekstur eigi vissulega heima í einkarekstri en fyrirtæki sem eru í eðli sínu einokunarfyrirtæki, þau eigi að vera í almannaeign. Ég tala ekki um ef um er að ræða fyrirtæki sem byggja á náttúruauðlindum okkar.

Ég bið því bara um að hægri menn, hvar í flokki sem þeir eru komi hreint til dyranna og segi okkur hvort þeir vilji sölu þessara fyrirtækja. Ég hef fengið nóg af því að heyra að það standi ekki til að selja OR, mig grunar að það verði gert einn daginn. Vonandi hef ég rangt fyrir mér.     

Fyrirtækai sem mínu mati geta ekki verið samkeppnisfyrirtæki og eiga því að vera í almannaeign:

• Grunnnet símans - samkeppni í símalínum er fræðilega ómöguleg, jafnvel byggingar senda um strjálbýlt land getur ekki verið samkeppnishæft. Grunnnet símans er nú þegar SELT.
• Landsvirkjun - Nýtir dýrmætar náttúruauðlindir sem þjóðin á. Raflínur, hvort sem er til heimilisnota eða stóriðju geta ekki verið á samkeppnismarkaði. Hávær umræða er um sölu Landvirkjunar og undirbúningur jafnvel í gangi.
• Hitaveitur - sömu rök og gilda um Landvirkjun. Gjörningurinn með umræddum samruna er mögulega undirbúningur að sölu OR.

Einn daginn verður þjóðvegur nr 1 líka seldur, þetta er sambærilegt.

Það sem ekki mátti

Við erum í Laugargerðisskóla á Snæfellsnesi. Þetta er heimavistarskóli fyrir þau börn sem búa lengra frá en börnin sem búa nær skólanum eru keyrð heim daglega. Í samfélagi barna og unglinga á grunnskólaaldri, samfélagi sem er þeirra heimili 5 daga vikunnar verður að halda uppi aga. Það þarf að passa upp á að gríslingarnir hagi sér almennilega. Kennararnir hafa vökul augu á skrílnum, nótera samviskusamlega niður ef einhverjum verður fótaskortur á svellinu, það heitir að fá "mínus". Mínus þýðir agabrot. Það telst agabrot að vera með sælgæti í skólanum, heimavist meðtalin. Tyggjó er glæpur.

Eitt alvarlegasta agabrotið er náttúrulega að fara á inn á vistina þar sem hitt kynið býr. Það er mjög alvarlegt. Hugsa sér, stelpa að laumast inn á strákaherbergi! Það kann ekki góðri lukku að stýra. Þessir drengir eru nefnilega komnir með hvolpavitið og ekki treystandi um þvert hús. Nei, ef stúlka er gómuð á ferð þar inni, þá þarf umsvifalaust að skrá það niður, setja á agavandamálaskrána.

Svona hegningarkerfi hefur þá náttúru að verða spennandi, það er spennandi að vita hvað maður kemst langt án þess að vera nappaður. Hver er kaldastur, þorir að fara inn á forboðna svæðið. Það er ótrúlega smart að sýna kjarkinn og heimsækja strákana. Spennan sem verður til þegar heyrist í kennaranum á vappi verður eftirsóknarverð, það þarf í skyndi að finna felustað. Fataskáparnir eru sívinsælir, en frekar fyrirsjáanlegir. Undir sæng er möguleiki, þá er maður raunverulega kúl, sérstaklega ef einhver herramaðurinn heldur manni selskap.

Mest er nú fjörið ef allur stelpnaflokkurinn sest að á einu strákaherberginu, þá er nú kennarinn í raunverulegum vanda að skrá allan bófaflokkinn niður. Þær sem ekki eru nógu fljótar að fela sig, taka á rás, hlaupa eftir ganginum, allar vonast eftir að vera í hvarfi við hinar, hverfa í fjöldann.

Eða var markmiðinu kannski náð, vera nöppuð? Fá skjalfest að hafa verið kúl? Fá skrifað í samstarfsbókina: Sást á strákagangi!

Gillí frænka og pistlaskrif

Frænka mín Gíslína Erlendsdóttir glímir við alvarlegt krabbamein. Hún hefur af einstöku æðruleysi haldið úti bloggsíðu þar sem hún leyfir okkur hinum að fylgjast með framvindu sjúkdómsins, ýmsu sem á daga hennar drífur og hugleiðingum um lífið og tilveruna.

Lengst af var ég þögull lesandi en eftir áskorun Gillíar um að slíkir létu í sér heyra hafði ég samband við hana og átti í bréfaskriftum þar sem ég m.a. tjáði henni hvaða áhrif pistlaskrif hennar hefðu haft á mig. Mig langar að deila þessu með ykkur.

Síðastliðið vor birti Gillí pistil um að hún teldi sig vera heppna að hafa fæðst á Íslandi. Þetta er nokkuð sem við erum sjaldan að velta fyrir okkur og mér fannst þetta sérstaklega áhugaverð pæling. Satt að segja hafði ég einnig komist að þessari niðurstöðu áður og er henni fullkomlega sammála. Það þarf hins vegar að minna okkur öðru hvoru á þetta. Það eru alltof margir sem telja það mesta böl að lifa á þessu skeri, ég held þeir viti ekki hvað þeir segja. Það er full þörf á að minna okkur á þetta og Gillí, takk fyrir að vekja athygli á þessu.

Gillí hefur sterka réttlætiskennd og hefur það oft komið fram í pólitískum pistlum hennar. Það kom mér reyndar skemmtilega á óvart hversu pólitísk hún er, mér finnst nefnilega alltof fáir þora að tjá sig um þessi mál og varð ég því afar glöð að lesa (að mínu viti ! ) heilbrigðu pólitísku sýn Gillíar. Mest hefur Gillí fjallað um það óréttlæti sem birtist fólki þegar það veikist í formi skertra réttinda vegna vinnuskipta og ef það borgar tímabundið ekki í verkalýðsfélag. Einnig hefur Gillí fjallað um bætur Tryggingastofnunar til aldraðra og öryrkja og minnist ég sérstaklega átaks sem hún hrinti af stað þar sem hundruðir sendu tölvupóst á heilbrigðisráðherra og félagsmálaráðherra og kröfðust lagfæringa á almannatryggingakerfinu. Við sem erum heilbrigð hugsum ekki mikið um þetta dagsdaglega. Því er það sterkt þegar manneskja sem berst fyrir lífi sínu vekur mann upp úr draumnum, og minnir okkur á þann veruleika sem er fyrir utan draumaheiminn okkar. Það veit enginn hver er næstur.

Þegar Gillí lýsir veikindum sínum og aðstæðum með kómiskum hætti, þá skynja ég að þetta er hennar leið til að kljást við þetta. Það þarf hins vegar mikinn kraft til að hafa þessa sýn en þegar upp er staðið þá trúi ég að þetta sé betri leið en leggjast í sorg og sút. Gillí á mikinn heiður skilinn fyrir þetta viðhorf.

Það hefur verið mannbætandi að fylgjast með skrifum Gillíar seinustu mánuði. Við erum oft í okkar daglega lífi að reka tærnar í, ergja okkur yfir því að flísarnar sem við keyptum og var búið að lofa okkur en voru ekki til á lagernum þegar flísarinn stóð tilbúinn í verkið, já eða einhverjum öðrum atburðum í daglegu lífi. Í þessum aðstæðum sl. vetur varð mér hugsað til Gillíar. Mér varð ljóst að sá sem hefur ekki stærri áhyggjur en seinkun á flísum, sá lifði góðu lífi. Manni er stundum hollt að átta sig á því hver hin raunverulegu vandamál eru.

Það seinasta sem mig langar að nefna er hvað mér fannst gaman að lesa er þegar Gillí rifjar upp atvik úr æsku. Maður verður ungur aftur og sér þetta allt ljóslifandi fyrir sér. Einnig sveitina okkar eins og hún var og áttar sig á hvað allt hefur breyst. Ég man þegar pabbi var að segja sögur "frá því í gamla daga", ég skynjaði að allt hefði breyst. Nú skynja ég að lífið fyrir vestan hefur enn tekið miklum breytingum og þær sögur sem við geymum í okkar minni eru ekki síður merkilegar.

Eins og ég sagði í upphafi átti ég í nokkrum emailsamskiptum við Gillí nú í sumar. Ég sagði henni fyrst lauslega af mér og mínum, þetta þróaðist í að ég skrifaði henni bæði sögur og ýmsar pólitískar pælingar mínar, vildi launa henni allt sem hún hafði miðlað mér. Eitt bréfið endaði ég með því að ég væri of feimin til að blogga. Í framhaldi af því gerði ég mér ljóst að þetta var bara ekki satt, ég er ekkert of feimin þannig að ég fór að skrifa. Gillí var fljót að finna mig, hún hefur verið iðin við að setja inn athugasemdir og það er alveg merkilegt hvað maður er hégómlegur en staðreyndin er sú að þessar athugasemdir virka mjög hvetjandi til að halda áfram. Þessi samskipti okkar hér í bloggheimum eru mér mikils virði og hvatningunni sem Gillí hefur gefið mér, bæði með sínu kjarkmikla og raunsæja bloggi, sem og athugasemdum við mínu, henni mun ég ekki gleyma.

Ég vil þakka Gillí fyrir að hafa leyft okkur hinum að fylgjast með sér og baráttu sinni. Það þarf mikinn styrk til að gera það með þeim hætti sem hún hefur gert, það opnar augu okkar fyrir lífi fólks í hennar stöðu, okkur hættir til að loka augunum fyrir því sem við viljum ekki sjá. Hún hefur líka minnt okkur á hvað við höfum það gott, um leið og hún bendir á hvað megi betur fara. Ég vona að Gillí eigi góða daga framundan með sínum nánustu.

 

Fjárskaði

Þetta var árið 1944 eftir því sem ég best veit. Afi minn, Alexander Guðbjartsson og amma mín, Kristjana Bjarnadóttir voru nýflutt að Stakkhamri. Fluttu með bústofn sinn og 6 börn frá Hjarðarfelli sem var jörð uppi við fjall, niður að sjávarjörð. Aðstæður á þessum jörðum voru um margt ólíkar, meira um þurrar valllendisgrundir að Hjarðarfelli en að Stakkhamri var mest foraðsflói og sjávarfitjar.

Á þessum árum tíðkaðist að beita fé sem mest úti enda tún ekki ræktuð á sama hátt og nú. Erfitt var að afla heyfangs á jörð eins og Stakkhamri, allt forblautt. Fénu var beitt í flóann og fitjarnar, mikið í Glámsflóann sem gleypti marga ána. Það er ekki tilviljun að hann heitir Glámsflói, þar dúar jörðin þvílíkt að maður trúir því að kölski sjálfur búi þarna niðri. Fénu var einnig beitt "suður með víkum" sem kallað var en það var þurrara land meðfram Löngufjörum. Úti á fjörunum voru sker sem sjór féll yfir þegar flæddi að.

Þetta haust var féð eitt sinn sem oftar á beit suður með víkunum. Það rigndi mikið og elsti sonurinn, Guðbjartur var sendur að sækja féð, líklega hefur hann verið 13 ára gamall. Þegar Guðbjartur kom heim var hann rennvotur, móður og í miklu áfalli. Hann rétt gat stunið upp: "Ég náði bara í hornin á einni". Það tók heimilisfólkið nokkra stund að átta sig á hvað gerst hafði. Kindurnar höfðu farið út á fjörurnar og líklega sótt í þangið í skerinu. Síðan féll að. Allar kindurnar fórust.

Það þarf ekki mikið hugmyndaflug til að átta sig á hversu mikið áfall þetta var. Afi og amma voru með stóran barnahóp, nýbúin að festa kaup á jörð og enginn afgangur. Nú voru góð ráð dýr. Börnin heyrðu þau tala í hálfum hljóðum á kvöldin. Fjárlaus þýddi að það  var engin afkoma. Enginn möguleiki á að kaupa nýjar kindur, búið að slátra öllum lömbum á öðrum bæjum það haustið og þó einhver hefðu verið eftir þá var vonlaust að fjármagna það. Þau gátu ekki hugsað sér að flytja á "mölina" sem var líklega eini valkostur þeirra. Þetta voru daprir dagar á Stakkhamri.

Nokkrum dögum síðar sást til mannaferða uppi í holtunum fyrir ofan bæinn og niður flóann. Meira en mannaferða. Það var fjárrekstur, heill hópur af kindum. Þetta voru sveitunarnir sem höfðu safnað saman af bæjunum kindum, nákvæmlega jafnmörgum og fórust og komu með þær niður að Stakkhamri, afa og ömmu algerlega að óvörum. Ég sé þau fyrir mér, standandi á hlaðinu og ég finn enn í dag þakklæti til sveitunga minna sem gerðu þeim með þessu kleift að búa áfram í sveitinni sinni.

Þetta er náungakærleikur.

Búskurinn og hans hyski

Ég vafraði um á bloggsíðum í seinustu viku og rakst á tengil í myndina Zeitgeist. Í framhaldi af því hef ég lagst yfir myndbrot á YouTube sem fjalla um samsæriskenningar um að árásin 11. sept hafi verið "an inside job". Ég hafði hugsað mér að skrifa um eitthvað léttara efni en þetta núna en þar sem ég verð að vera sjálfri mér samkvæm og síðan mín ber yfirskriftina "Efst í huga" þá get ég ekki annað en haldið áfram með þetta.

Fyrir þá sem ekki hafa legið í flensu og skoðað öll þessi myndbrot þá er rétt að gefa stutt yfirlit. Ég tek það fram að margt af þessu er flókið og það er langur vegur í að ég hafi skilið þetta allt saman vegna vankunnáttu í verkfræði, eðlisfræði, stjórnmálum, sögu, viðskiptum og............ensku. En eftirfarandi atriðum náði ég:

• Tvíburaturnarnir og Bygging nr 7 féllu í frjálsu falli. Hvernig gat það gerst? Hvað þýðir frjálst fall? Það þýðir að það var engin fyrirstaða. Allir stálbitarnir sem héldu uppi byggingunum eiga að hafa bráðnað vegna flugvélaeldsneytisins sem fylgdu farþegaflugvélinni. Hm, líka á 10 hæð, tugum hæða fyrir neðan staðin þar sem flugvélin rakst á? Það tók mig nefnilega dálítinn tíma að skilja hugtakið frjálst fall. Það þýðir einfaldlega enginn bremsun vegna fyrirstöðu. Á mannamáli, fyrirstaðan þ.e. stálbitarnir, fóru í sundur á sama augnabliki. Hugsið um þetta. Skoðið.
• Hvernig er hægt að skýra þetta með byggingu 7 þar sem ekkert flugvélaeldsneyti var til staðar? Skoðið
• Vegabréf eins flugræningjanna á að hafa flogið niður á gangstéttina fyrir neðan. Ég man eftir fréttum af þessu, þetta er ekki bara eitthvað sem er búið til í þessum myndum. Gerið í huganum bíómynd af þessu, sjáið fyrir ykkur hvar flugvél rekst með ógnarhraða inn í byggingu og pfiff, lítil bók flögrar úr vasa þess sem sat fremst í vélinni..................á sama tíma var hitinn svo ógnarlegur að stálið tugum hæða fyrir neða bráðnaði. Jamm heimurinn er skrýtinn. (Vegir guðs eru órannsakanlegir.............eða þannig)
• Það er rakið að rafmagn og öryggiskerfi hafi verið tekið af þessum byggingum nokkru (dögum eða vikum) fyrir atburðinn. Hvort sem grunur leikur á að Búskurinn sjálfur og hans hyski hafi staðið að þessu eða Bin Laden þá vekur þetta grunsemdir og manni dettur í hug að tengsl séu þarna á milli. Þetta hefur ekki fengist rannsakað.
• Mikið er fjallað um sprengingar í byggingunni. Er mögulegt að þær hafi orsakast af flugvélunum? Nú brestur mig verkfræðiþekkingu, en sprengingarnar voru víða, það eru upptökur af því, og upptökur af frásögnum sjónarvotta gerðar á staðnum, ekki bara mörgum árum seinna.
• BBC  birti frétt af falli byggingar nr 7 nokkru áður en hún féll. Er það hægt? Skoðið upptökuna.
• Upptaka af Bin Laden þar sem hann lýsir ábyrgð á hendur sér og sinna samtaka er einkennileg. Merkilegt nok, maðurinn er töluvert ólíkur Bin Laden og þar að auki greinilega rétthentur, Bin Laden er örvhentur.
• Töluvert er í þessum myndböndum fjallað um árásina á Pentagon og miklar efasemdir eru um að stór farþegaflugvél hafi verið þar að verki. Fullyrt er að engin merki hafi fundist um líkamsleifar farþeganna og lítið sem ekkert af vélinni sjálfri. Ég á svolítið erfitt með að trúa þessu, að hægt sé að komast upp með svona lagað, en það er sagt að stjórnvöld fullyrði að vélin hafi bráðnað með manni og mús. Nokkur tonn af stáli. Til samanburðar eru sýnd flugvélahræ eftir önnur flugslys. Man einhver eftir að allt dótið hafi bara bráðnað sisvona? Reyndar eru í myndböndum til varnar þessum samsæriskenningum sýnd stálbrot á vettvangi sem vel gætu hafa verið úr flugvél................eða einhverju öðru.
• Engar myndir eru til (eða hafa verið gerðar opinberar) sem sýna árásina á Pentagon, myndband úr öryggiskerfi hótels í nágrenninu var gert upptækt af FBI strax eftir árásina. Látið er skína í að starfsmenn hafi séð eitthvað annað en farþegaflugvél á þessu myndbandi áður en það var gert upptækt. Einnig var gert upptækt myndband af bensínstöð í nágrenninu. Eigandinn sagðist ekki hafa séð myndbandið áður en FBI tók það.
• Mikið er fjallað um gat í vegg Pentagon, það er ein hola. Engin merki um vængi eða stél. Samt fóru vængirnir og stélið þarna inn og bráðnuðu. Hverju á maður að trúa? Það er einhverstaðar einhver að búa eitthvað til.
• Til að fljúga á Pentagon á þeim stað sem árásin varð þurfti flugvélin að taka sveig og nánast 180° þ.e. snúa við. Ef hún hefði flogið beint eins og stefna hennar var hefði hún flogið á skrifstofu Rumsfelt. Það vildi flugvélaræninginn örugglega ekki!!!!!!!!!!!!!. Þessi sveigur gerði flugvélinni mun erfiðara að fljúga vélinni á bygginguna á neðstu hæð í ca 5 hæða byggingu án þess að snerta grassvörðinn í kring. Líklega vildi flugræninginn sýna flughæfni sína og valda sem minnstum skaða. Verið var að endurnýja þennan hluta byggingarinnar og lítil starfssemi þar þegar árásin var gerð.
• Árásin á Pentagon var ca 50 mín eftir árásina á tvíburaturnana. Mönnum var ljóst að ekki var um slys að ræða. Ítrekuð fyrirspurn til herforingja hvort skjóta ætti niður flugvél sem stefndi í átt að Wasington og flugumferðastjórn kannaðist ekki við, (sú sem á að hafa farið á Pentagon) fékk neitun. Maður skyldi ætla að slíkur herforingi hefði fengið til tevatnsins....................nei hann fékk stöðuhækkun.
• Buskurinn sjálfur var sallarólegur að lesa fyrir börn á meðan á öllu þessu stóð. Sagði eftir á að hann hefði áður en hann hóf lesturinn verið búnn að sjá í sjónvarpi þegar fyrri flugvélin flaug á turninn. Í fljótu bragði er ekkert athugavert við þetta, nema............ þetta var ekki sýnt í sjónvarpi fyrr en seinna, það var engin bein útsending af fyrri árásinni. Hvaða einkasýningu horfði Bush á? Hver á hans snærum var með myndavél beint á turninn?
• Því er haldið fram að flugvélin sem brotlenti nálægt Pittsbourgh í Pennsylvaniu hafi ekki brotlent þar, einungis hafi þar verið sturtað haug af rusli, engar líkamsleifar, flugvélabrotin ekki líkst brotlentri flugvél. Þessum hluta á ég erfiðast með að trúa, það hlýtur að vera til að gera auðvelt að rannsaka þetta.
• 11. sept var Cheney yfirmaður Norad (North American Aerospace Defense Command). Þetta var í fyrsta sinn í sögunni sem varaforseti USA var í þessari stöðu. Þar með höfðu herforingjar ekki vald til að skjóta niður eitt né neitt, skipunin varð að koma frá Cheney. Þennan dag var æfing, hvernig á að bregðast við hryðjuverkaárásum með farþegaflugvélum á tvíburaturnana í NY. Buskurinn og Condolisa Rice héldu því samt fram að þeim hefði aldrei dottið í hug að svona lagað gæti skeð. Líklega talar þetta fólk ekki mikið saman.
• Og hvernig varð sagan sem við trúum til?

Allt þetta er svo ótrúlegt að maður neitar að trúa þessu. Jafnvel þó aðeins örlítið brot sé grunsamlegt þá verðskuldar það skoðun. Margar spurningar eru í kollinum á mér

• Hvernig stendur á því að ekki er gert meira úr því að líkamsleifar farþeganna í flugvélinni sem á að hafa flogið á Pentagon (og Pennsylvaniu) hafa ekki fundist? Er verið að búa þann hluta sögunnar til? Líkamsleifar flestra starfsmannanna fundust, hvers vegna ekki farþeganna?
• Ef þetta allt er svona grunsamlegt, hvernig stendur á að ekki er gert meira úr þessu í Bandaríkjunum? Búskurinn á óvini, ekki bara Demokrata, ekki eru allir Rebublikanar hæstánægðir með hann. Það hefur áður verið gert mál útaf minni atriðum.
• Það hefur löngum verið sagt að þjóð veit þá þrír vita, ef ögn af þessu er rétt, þá voru fleiri en þrír (Bush, Rumsfelt og Cheney) með í ráðum. Hvernig er hægt að láta her manna taka þátt í svona án þess að nokkuð leki út? Og það skal enginn segja mér að engar grunsemdir hafi vaknað nokkurs staðar. Hvað með ættingjana sem kröfðust skýringa, líkamsleifa? 

Þegar ásakanirnar eru jafnalvarlegar og hér er um að ræða þora málsmetandi menn (andstæðngar í pólitík) ekki að anda því út úr sér, þeir verða að vera með óyggjandi sannanir til að geta komið fram með þær. Meira að segja það er mjög flókið og myndi kollvarpa tilveru þeirra og allri heimsmyndinni. Þetta myndi kollvarpa Bandaríkjunum eins og þau eru sem stórveldi og það er meira en menn eru tilbúnir til að takast á við. Því hentar það ekki einu sinni pólitískum andstæðingum Bush að taka undir þessar kenningar.

Ein samlíking vafrar í kollinum á mér, kannski ekki viðeigandi en..................... Sifjaspell viðgangast af þessum sömu ástæðum. Barnið getur ekki sagt frá því sem gerst hefur því sannleikurinn er of skelfilegur til að hægt sé að segja hann upphátt og það er barninu ofviða að takast á við afleiðingarnar. Heimsmynd barnsins hrynur og forsjá þess er í voða. Á vissan hátt eru Bandaríkjamenn í þessari stöðu.

Ef ég er að missa af einhverju sem kollvarpar þessu, vinsamlegast látið mig vita, ég vil ekki trúa þessu.

Að hylma yfir glæp

Ég var 9 ára. Ég var að sniglast um í skólastofunni ásamt vinkonu minni. Það var einhver púki í mér. Ég tók penna og gerði stórt X yfir eina blaðsíðuna í skriftarbók bekkjarbróður míns. Mér fannst ég vera “cool” að þora þessu.

Seinna í kennslustund sá kennarinn þetta X. Drengurinn kannaðist ekki við að hafa gert þetta. Kennarinn spurði yfir bekkinn hver hefði gert þetta. Enginn sagði neitt. Mér fannst að það yrði að upplýsa málið svo grunur beindist ekki að mér, sagði að vinkona mín hefði gert þetta. Hún var ári eldri og í öðrum bekk. Kennarinn kannaði málið en vinkonan benti á mig. Ég varð vandræðaleg og játaði að endingu skömmustuleg að ég hefði gert þetta.

Eftir þetta finnst mér alltaf hallærisilegt þegar glæpóninn í bíómyndunum fer að gefa lögreglunni upplýsingar, þekki tilfinninguna, reyna að koma sökinni á einhvern annan, en jafnframt veit ég að það er vísasta leiðin til að nást, maður bara byggir svikamyllu sem fellur. Þvílík heimska.

9/11

Eftir að ég skrifaði færsluna hér á undan þá ræddi ég myndina Zeitgeist við dóttur mína. Hún benti mér á myndbrot á youtube.com sem fjalla um atburðina 11. sept 2001. Ef þið sláið inn "9/11 coincidences" í leitarglugganum fást nokkur myndbrot (part 1 til part 16 að ég held). Það er ekki nauðsynlegt að fara í gegnum þetta allt en nokkuð áhugaverðar samsæriskenningar þarna á ferð. Mun auðveldara að þræla sér í gegnum það en Zeitgeist.

Getur verið að Bushstjórnin hafi að einhverju leyti staðið á bak við atburðina 11. sept 2001? Er það röð tilviljana sem rakin er í myndunum? Hér rek ég brot af því sem rakið er í myndunum:

• Því er haldið fram að í skýrslu á vegum Bushstjórnarinnar sé beinlínis óskað eftir atburði í líkingu við árásina á Pearl Harbour til að hraða m.a. hernaðarlegri uppbyggingu og styrkja stöðu Bandaríkjanna sem stórveldis.
• Engar myndir eru til af flugvél sem lendir á Pentagon þrátt fyrir að byggingin sé vöktuð af öryggismyndavélum. Mynd tekin af almenningi þegar sprengja springur á Pentagon sýnir enga flugvél, einungis torkennilegan hlut á ofsahraða yfir grasflötina áður en hann lendir á byggingunni og springur.
• Tvíburaturnarnir og bygging nr. 7 eru einu byggingarnar þar sem fullyrt er að eldur hafi brætt stál. Rök um að eldsneyti úr flugvélum eigi þar hlut að máli geta ekki átt við um byggingu nr. 7. Einkennilegir skálaga skurðir eru á eftirstandandi stoðum bygginganna.
• Yngri bróðir forsetans og ættingi þeirra höfðu með rafmagn og öryggiskerfi bygginganna að gera. Viku fyrir árásirnar var með stuttum fyrirvara farið fram á að rafmagn yrði tekið af öllum byggingunum, ekkert öryggiskerfi. Starfsmaður öryggiskerfisins var sannfærður um að tengsl væru milli árásanna og þessa, hann gerði yfirvöldum viðvart en var hundsaður.
• ...........og margt fleira...............

Ég væri sjálfri mér ósamkvæm ef ég segði að ég tryði þessu öllu, en ég væri líka sjálfri mér ósamkvæm ef ég tryði bara því sem yfirvöld segja okkur.

Verum gagnrýnin með öll skilningarvit opin!

Gagnrýnin hugsun

Í hverju felst menntun? Þegar stórt er spurt verður fátt um svör. Þekking er líklega það fyrsta sem okkur dettur í hug. Vissulega mikilvægt, ákveðin undirstaða. Þekking er nefnilega ekki nóg, það þarf að kunna að nýta hana, reynsla er því einnig mikilvæg. Alltof oft hefur skólakerfið birst mér sem þurr ítroðsla staðreynda, vissulega nauðsynleg að einhverju marki en öllu má ofgera.

Að mínu viti er besta skólagangan fólgin í því að kenna fólki gagnrýna hugsun, því miður gleymist það oft. Ef maður temur sér gagnrýna hugsun þá horfir maður á sama hlutinn frá mörgum sjónarhornum og kemst að því að það er kannski engin ein afstaða rétt, öðlast einnig skilning á afstöðu annarra sem maður kannski áttaði sig engan vegin á ef einungis var horft á málið frá einu sjónarhorni. Með þessu getur maður sett sig í spor þess aðila sem maður er ósammála og getur öðlast aðra sýn á málið, kannski ekki orðið sammála en skilið af hverju viðkomandi hefur þessa afstöðu.

Annað sem er mikilvægt þegar gagnrýnin hugsun er ástunduð er að taka ekki við öllu sem fyrir mann er borið sem heilögum sannleika, vera örlítið tortrygginn, reikna dæmið upp á nýtt, nota aðrar forsendur. Með þessu er oft á tíðum hægt að komast að annarri niðurstöðu.

Þessa dagana hrjáir mig flensa og ég gaf mér tíma til að horfa á myndina  Zeitgeist. (Skoðist á netinu). Mæli ég með því að fólk taki sér þær 2 klst sem til þarf og skoði þetta. Vissulega minnir myndin á Michael More áróður sem ég hef drukkið í mig, þessi er reyndar þyngri. Það sem hins vegar skiptir máli, hvort sem við leggjum trúnað á það sem sagt er í myndinni eða ekki, það er að við megum ekki gleypa hrátt það sem fyrir okkur er lagt, hvorki það sem sagt er í myndum sem þessum, né það sem trúarbrögð eða stjórnvöld leggja á borð fyrir okkur.

 

Nóbellinn

Í ljós hefur komið að u.þ.b. 50 alþingismenn hafa skrifað undir skjal þar sem mælt er með að Sri Chinmoy fái friðarverðlaun Nóbels. Við eftirgrennslan kom einnig í ljós að fæstir þeirra þekktu til starfa mannsins eða samtaka hans.

Ég hef ekki kynnt mér náið störf Sri Chinmoy, en það sem ég hef skoðað hefur ekki sannfært mig um að hann hafi áorkað miklu til friðarmála í heiminum. Eitt er að vilja frið, það viljum við öll, annað er að störfin sem einstaklingurinn hafi innt af hendi hafi stuðlað að friðsamlegri lausn í átökum og leitt til friðar. Það orkar líka ávallt tvímælis og fyllir raunvísindasálir eins og mig efasemdum þegar afrek sem þessi maður á að hafa unnið til eru slík að grípa verður til yfirnáttúrulegra skýringa. Að lyfta þyngdum sem undir venjulegum kringumstæðum duga til að brjóta bein og neita að notað hafi verið vogarafl er ekki trúverðugt. Afrek á  ljóðagerðasviði og málaralist eiga að vera slík að ómannlegt er. Vafalaust býr falleg hugsun að baki, en dugar þetta til að verðugt sé að fá friðarverðlaun fyrir?

Nú getur verið að mér hafi yfirsést það sem Sri Chinmoy hefur áorkað og sé virkilega til góðs í baráttu fyrir friði í heiminum. Eftir stendur samt spurningin: Er það ekki lágmarkskrafa okkar sem kjósenda að þingmenn okkar kynni sér mál áður en þeir rita nafn sitt til stuðnings einhverju?

Ég sem almennur "nobody" hef haft það fyrir reglu að setja ekki nafn mitt við undirskritarlista nema um sé að ræða eitthvað sem ég þekki vel og sé hjartanlega sammála. Ég geri þá kröfu til alþingismanna að þeir vinni einnig þann hátt.

Sími

Ég ólst upp við sveitasíma, það voru 2 langar 1 stutt og 1 löng heim til mín. Það var hægt að hringja út fyrir sveitina (sem var ekki stór) í 3 klst á morgnana (9-12) og 2 klst eftir hádegið (15-17). Þegar talað var í símann var maður nánast viss um að það væri einhver að hlusta, það gerðu allir en enginn viðurkenndi það. Sagt var að á einum bænum væri komin laut í gólfið þar sem síminn var, svo þaulstaðinn var vaktin. Í þessu samfélagi vissi sveitin um barnsfæðingar á sömu stundu og eiginkonan tilkynnti bóndanum það. Frekar rómantísk samtöl.

Merkilegast var að þegar átti að setja upp "sjálfvirkan síma" voru ekki allir vissir um að vilja það, þá myndi aldrei fréttast neitt! Svo var þetta svo dýrt.

Þegar ég kom til Reykjavíkur í menntaskóla vandist ég "síma", leigði íbúð þar sem var þessi fíni sími. Fannst ég reyndar ekki geta talað heim um hvað sem er, vissi að sveitin lá á línunni. Margar setningar í samtölum við mömmu enduðu með þessum orðum: "......æi, ég segi þér það seinna".

Svo fór ég í háskólann, bjó fyrst í kjallaraherbergi á Bergþórugötunni. Þar var enginn sími. Mömmu fannst þetta óþægilegt og vildi hjálpa mér að komast yfir þetta tæki, þ.e. síma. Ég fór niður í Pósthússtræti og sótti um síma. Það var ekki víst að til væru nægilega margar línur inn í húsið til að ég gæti fengi síma í herbergið. Það þurfti að kanna það. "Og hvenær og hvernig fæ ég að vita það?" spurði ég. Við hringjum í þig var svarið. Jamm, gáfnaljósin eru víða.

Ég flutti á stúdentagarða áður en þeir hringdu í mig. Þar voru 2 símar fyrir 60 manns. Fyrirkomulagið var þannig að ef síminn hringdi var bjöllu hringt á því herbergi þar sem sá bjó sem spurt var um. Ef enginn svaraði voru skrifuð skilaboð í bók. "KK hringdi kl 14.00" þýddi að karlmaður hringdi. Svo stóð oft "hringdu í mömmu". Krúttlegt. Það var hins vegar æði erfitt að komast að í símann, þetta voru líka klinksímar. Oft var fljótlegra að taka strætó heim til þess sem maður átti erindi við en að bíða eftir að komast að. Mikið hvað maður æfði þolinmæði.

Nú á dögum GSM síma í vasa hvers manns hljóma þessar sögur aftan úr forneskju. Mér finnst bara gott að vera svona forn, mér líkar vel við símann í vasanum mínum en ég get svo vel verið án hans.