Gagnrýnin hugsun

Í hverju felst menntun? Þegar stórt er spurt verður fátt um svör. Þekking er líklega það fyrsta sem okkur dettur í hug. Vissulega mikilvægt, ákveðin undirstaða. Þekking er nefnilega ekki nóg, það þarf að kunna að nýta hana, reynsla er því einnig mikilvæg. Alltof oft hefur skólakerfið birst mér sem þurr ítroðsla staðreynda, vissulega nauðsynleg að einhverju marki en öllu má ofgera.

Að mínu viti er besta skólagangan fólgin í því að kenna fólki gagnrýna hugsun, því miður gleymist það oft. Ef maður temur sér gagnrýna hugsun þá horfir maður á sama hlutinn frá mörgum sjónarhornum og kemst að því að það er kannski engin ein afstaða rétt, öðlast einnig skilning á afstöðu annarra sem maður kannski áttaði sig engan vegin á ef einungis var horft á málið frá einu sjónarhorni. Með þessu getur maður sett sig í spor þess aðila sem maður er ósammála og getur öðlast aðra sýn á málið, kannski ekki orðið sammála en skilið af hverju viðkomandi hefur þessa afstöðu.

Annað sem er mikilvægt þegar gagnrýnin hugsun er ástunduð er að taka ekki við öllu sem fyrir mann er borið sem heilögum sannleika, vera örlítið tortrygginn, reikna dæmið upp á nýtt, nota aðrar forsendur. Með þessu er oft á tíðum hægt að komast að annarri niðurstöðu.

Þessa dagana hrjáir mig flensa og ég gaf mér tíma til að horfa á myndina  Zeitgeist. (Skoðist á netinu). Mæli ég með því að fólk taki sér þær 2 klst sem til þarf og skoði þetta. Vissulega minnir myndin á Michael More áróður sem ég hef drukkið í mig, þessi er reyndar þyngri. Það sem hins vegar skiptir máli, hvort sem við leggjum trúnað á það sem sagt er í myndinni eða ekki, það er að við megum ekki gleypa hrátt það sem fyrir okkur er lagt, hvorki það sem sagt er í myndum sem þessum, né það sem trúarbrögð eða stjórnvöld leggja á borð fyrir okkur.