Af barnabófum

Ég var í 5. bekk, í seinasta tíma á föstudögum var kennslustund með umsjónarkennaranum. Stundum fengum við "samstarfsbækurnar" afhentar í þessum tíma. Í bókinni minni stóð oftast eitthvað á þessa leið: "Samviskusamur nemandi sem stundar nám sitt af kostgæfni". Svo þurftu foreldrarnir að kvitta undir að hafa séð vitnisburðinn. Mamma skrifaði yfirleitt undir: "Þakka góðan vitnisburð, kær kveðja, Ásta Bjarnadóttir". Ég á þessa bók ennþá.

Svo var það einn föstudaginn, tíminn var búinn. Pálína umsjónarkennari bað mig um að vera ögn lengur. Hún afhenti mér lokað umslag, í því var samstarfsbókin. Ég ein fékk hana þennan dag, það gat ekki vitað á gott. Pálína vildi ekkert segja meira um málið.

Ég fór heim með bókina. Var engan veginn viss hvað mér átti að finnast um þetta. Á vissan hátt var það "kúl" að hafa fengið bókina þegar enginn annar fékk hana, gat bara þýtt að ég hafði á einn eða annan hátt boðið kennurunum birginn. Samt var þetta pínu óþekktarstimpill.

Þegar heim kom lét ég mömmu hafa bókina. Þar stóð:

"30. jan. 1976

Þá er miðsvetrarprófunum lokið og þar stóð Kristjana sig mjög vel, eins og hennar var von og vísa. Síðustu kennslustund sem (kennari)XX átti með 5. bekk í eðlisfræði hafði Kristjana sýnt henni mikla ókurteisi. Var hún að vonum leið yfir þessu. Gott væri ef þið vilduð ræða þetta við Kristjönu því að þetta má ekki endurtaka sig í kennsustund.

Með bestu kveðju

Pálína Snorradóttir"

Gallinn var bara að ég gat ekki með nokkru móti munað eftir að hafa verið ókurteis. Yfirleitt veit maður þegar maður er dónalegur, sá sem fyrir því verður lætur maður yfirleitt vita það með viðbrögðum sínum ef maður áttaði sig ekki á því um leið og gjörningurinn var framinn. Ég settist niður og fór að hugsa..................ég hlaut að hafa gert eitthvað. Jú, það kom að því að ég mundi eftir einu atviki.

Þannig var að bekkurinn hafði lokið við námsbókina í eðlisfræði. Á seinustu blaðsíðunni átti að skrifa allt sem við hefðum lært í bókinni. Ég horfði á blaðsíðuna og áttaði mig á að það var útilokað að koma því öllu fyrir á þessari síðu. Höfundarnir höfðu þurft alla bókina, ég átti að koma því fyrir á einni síðu. Þetta var vitavonlaust verkefni. Ég skrifaði því: "Ég hef einfaldlega ekkert lært". Siðan gekk ég til kennarans og sagði hróðug: "Er þetta ekki nóg?"

Einhvern veginn gat mamma ekki með góðu móti tekið mig á beinið fyrir þetta. Hún skrifað því í bókina:

"Ég tel þetta ónógar upplýsingar sem þið gefið upp í samstarfsbókinni til að ég geti farið að atyrða hana. Kristjana segir mér að  þetta hafi verið meiningarlaust af sinni hálfu. Hún bætti úr þessu eftir bestu getu þegar hún var heima næst á eftir og vona ég að XX erfi þetta ekki við hana.

Kær kveðja

Ásta Bjarnadóttir"

Hvort þetta var hinn raunverulegi glæpur minn eða hvort ég hafði algerlega óafvitandi verið dónaleg við eðlisfræðikennarann veit ég ekki. Eftir þetta varð ég hins vegar hin snúðugasta við viðkomandi kennara, hleypti viljandi upp tímum bjó til baunabyssur úr nöglum og þvottaklemmum og útdeildi meðal bekkjarfélaganna. Ég fór að svara hortug fyrir mig og varð virkilega dónaleg og með útúrsnúninga, bara alvöru óþæg. Nýtti hvert tækifæri til þess. Ég var hins vegar ótrúlega lúmsk, passaði mig á að vera búin að reikna öll dæmin og ef ég var tekin upp að töflu í hegningarskyni þá bara reiknaði ég dæmið án vandræða þó ég hefði ekki virst hafa flygst hið minnsta með. Ég hins vegar truflaði bekkjarsystkini mín og ég skammast mín fyrir það.

Ég skammast mín núna pínulítið fyrir óþægðina. Hún var afskaplega gelgjuleg en á vissan hátt ákveðin uppreisn. Uppreisn gegn agakerfi þar sem ekki mátti útskýra brotið, en líka uppreisn gegn sjálfri mér sem fyrirmyndarnemenda, fyrirmyndarnemandinn varð að setja upp "kúl lúkk" og bjóða kennurunum birginn, auðvitað varð þá hörundssári kennarinn fyrir barðinu, það var langskemmtilegast.

ABC barnahjálp

"Mamma, ég trúi því að allir í heiminum eigi að vera jafnir. Ertu sammála mér?" spurði dóttir mín mig nú nýlega. Jú, getur einhver við neitað þessu?

"Við höfum það svo gott hérna, ég er ofdekruð og get fengið nánast allt sem mig vantar. Það eiga ekki allir svo gott. Mér finnst við ekki gera nóg fyrir fátækt fólk", bætti hún við.

Hvað hún hefur rétt fyrir sér. Hvenær erum við búin að gera nóg? Við borgum skattana okkar og gefum í ýmsar safnanir til að friða samviskuna. En það er langur vegur í að við séum tilbúin til að leggja það mikið af mörkum að allir séu jafnir. Ekki einu sinni í okkar nánasta umhverfi. Við viljum njóta þess sem við öflum. Þannig er eðli okkar.

Þegar 15 ára unglingur vekur mann upp með þessum hætti þá áttar maður sig á að  maður er sjálfur sokkin í neyslukapphlaupið.

Við mæðgurnar ákváðum að gera eitthvað í málinu. Við höfum um nokkurra ára skeið styrkt eina stúlku í Úganda til náms, fæðis og læknisþjónustu gegnum ABC barnahjálp. Kennari dóttur minnar kynnti þetta starf fyrir börnunum og fékk þau til að safna peningum í söfnun sem kallast "Börn hjálpa börnum". Í framhaldi af því tókum við að okkur barn.

Nú var kominn tími til að fjölga í barnahópnum. Á heimasíðu ABC barnahjálparer hægt að taka að sér barn í Kambodiu, Kenya, Uganda, Pakistan, Filippseyjum eða á Indlandi. Kostnaður á mánuði er 950 - 3250 IKR, fer eftir landi og hversu mikinn stuðning barnið þarfnast. Hægt er að velja land, kyn og aldur og af sumum börnunum er mynd. Ég verð að viðurkenna að pínulítið fannst mér að ég væri að versla í búð en við völdum dreng í Pakistan fyrir 1950 kr á mánuði og stúlku í Úganda fyrir 950 kr á mánuði. Fyrir okkur er þetta 1x pizzumáltíð og getum við auðveldlega ráðið við það.

Vonandi gefur þetta þessum börnum möguleika á betra lífi í umhverfi þar sem það að kunna að lesa og skrifa getur skilið á milli feigs og ófeigs.

Ég vil vekja athygli á þessu hjálparstarfi sem er rekið af Íslendingum og hafa ófáir einstaklingar lagt af hendi verulega sjálfboðavinnu til að þetta starf geti farið fram. Með því að styrkja barn með þessum hætti gefum við því nýja von og nýtt líf.

Þetta er svolítið spurning um hversu langt við viljum ganga í að hugsa um samfélagið (heiminn) með "við" hugsuninni eða hvort við viljum blindast af "ég" hugsuninni. Munum eftir okkar minnstu bræðrum.

Erfðafræði fyrir 15 ára

Hvaða kröfur er eðlilegt að gera til skilnings 15 ára unglinga á erfðafræði? Hvaða kröfur gerum við til kennara þeirra? Hvaða kröfur gerum við til kennslubókanna?

Ég er með BSc próf í líffræði, MSc próf í heilbrigðisvísindum, erfðabreytileiki í genum tengdum ónæmiskerfinu og hjartasjúkdómar var viðfangsefni mastersverkefnisins. Ég vinn í Blóðbankanum við arfgerðagreiningu á vefjaflokkasameindum sem eru ákvörðuð af genum sem hafa mestan breytileika í öllu erfðamengi mannsins. 

Á mannamáli: Ég tel mig hafa góða þekkingu á erfðafræði.

Ég geri þær kröfur til námsefnis í erfðafræði fyrir 15 ára unglinga í grunnskóla að ég skilji það án mikilla erfiðleika. En ég geri það ekki. Ég þarf að marglesa kennslubókina til að skilja hvað er verið að fara.

Dæmi:

"Frá sjónarhóli efnafræðinnar má segja að starf gena sé að gefa frumum líkamans skipanir um hvaða efni þær eigi að framleiða og hvernig og hvenær. Þessi tilteknu efni eru prótín. Flokkur prótína sem nefnast ensím ber ábyrgð á því að mynda litarefni augnanna sem sjálft er enn eitt prótín."

Hvar týnduð þið þræðinum? Ég gerði það í fyrstu línunni. Ég skal reyna að segja þetta á mannamáli:

"Genin geyma í sér uppskrift af próteinum sem fruman framleiðir. Próteinin eru byggingarefni líkamans."

Annað dæmi:

"Undantekning frá einföldustu erfðunum eru margfaldar genasamsætur, en þá koma fleiri en tvær genasamsætur til greina í tilteknu sæti, þótt hver einstaklingur sé aðeins með tvö gen, eitt frá hvoru foreldri".

Þetta heitir á mannamáli "breytileiki" og þýðir að margar mismunandi gerðir séu til af hverju geni.

Ég vinn við að arfgerðagreina (flokka) þau gen sem hafa mestan breytileika í genamengi mannsins, ég hef aldrei áður heyrt um "margfaldar genasamsætur".

Hvað er verið að kenna börnunum okkar? Væri ekki nær að einfalda hlutina en að gera þá flóknari en þeir raunverulega eru?

Grautur

Grauturinn mér gerir töf

Graut ég fæ hjá öllum

Grautur í Seli, grautur í Gröf

Grautur á Kleifárvöllum

  

Svona kvað umrenningur fyrir margt löngu í Miklaholtshreppi. Mínar æskuminningar tengjast líka graut, hafragraut. Við fengum alltaf hafragraut í morgunmat í skólanum. Það átti að tryggja að gríslingarnir vendust ekki á neitt amerískt pakkafæði eins og tröllum ríður öllum heimilum í dag. Sykrað og vítamínbætt morgunkorn í pappaöskjum. O, svei. Nei það skyldi sko veita staðgóðan morgunverð í þessu mötuneyti. Hafragraut.

Gallinn við þennan hafragraut var bara að þetta var ekki grautur, þetta var súpa, brimsölt. Við stóðum í röð við pottinn, eins og í sögunni um Oliver Twist, réttum fram skálarnar okkar og báðum um lítið, vorum ekki viss um að geta klárað. Verst hvað ausan var stór, eins og meðal kartöflupottur minnir mig. Fulla ausu skyldum við fá, engan gikkshátt hér. Við hliðina stóð kennarinn með vítamínglasið, ekki átti nú að láta skrílinn komast upp með að sleppa bætiefnunum. Stór pilla var látin falla í miðjan grautinn. Fljótlega leystist fagurlitað vítamínið upp í grautnum og marglit slikjan breiddist út.

Á hverjum morgni lagði ég af stað í röðina með þeim ásetningi að borða grautinn. Bað um lítið. Fékk fulla ausu. Bað kennarann um vítamínið í lófann svo ég gæti bara gleypt það með vatnsglasi. Nei pillan átti að fara í grautinn. Ég man enn eftir vítamínbragðinu af grautnum, sumir töluðu um að það væri kattahlandslykt af því, það var ekki köttur heima hjá mér þannig að ég var ekki dómbær á það. Stundum var ég nógu snögg að hreinsa pilluna og slikjuna í burt, en hvað sem ég reyndi, grautinn gat ég ekki borðað, kúgaðist eftir 2 skeiðar, saltbragðið var yfirþyrmandi.

Þá var bara að þrauka með tóman magann fram að hádegismat.

Um hvað snýst pólitík

Eitt atvik skipti mig sköpum í að ég áttaði mig á því um hvað pólitík snýst í raun og veru. Þessi saga gerðist þegar í var í HÍ en þar kíkti ég lítillega á háskólapólitíkina.

Einhverju sinni var ég í pólitísku partýi og þar komu tveir Vökudrengir (félag lýðræðssinnaðra stúdenta) og voru að reyna að fá mig og fleiri í eitthvað karp. Þessi menn hafa síðar komið við sögu Sjálfstæðisflokksins. Ég röflaði eitthvað við þá og annar sagði við mig: "Sko þið þessir kommúnistar, þið viljið nota peninga skattgreiðenda til að byggja stúdentagarða !!! ". Þetta var greinilega mikill glæpur að þeirra mati. Það leyndi sér ekki að þeim fannst kommúnisti hið mesta skammaryrði. 

Fram það þessu hafði ég verið svona ópólitískur miðjumoðari og einhvern veginn hafði ég einnig talið fram að þessu að orðið kommúnisti væri yfir einhverja öfgamenn en í þessu samhengi gat ég ekki séð það. Ég var nú einu sinni íbúi á þessum stúdentagörðum og án þeirra hefði það verið hið mesta bras fyrir mig að stunda háskólanám. Átti ég að hafa minni tækifæri til að stunda nám af því að:

• Í fyrsta lagi bjuggu foreldrar mínir langt frá Háskólanum og útilokað að ég gæti búið hjá þeim á meðan á námi stæði.
• Í öðru lagi voru foreldrar mínir það efnalitlir að þeir gátu ekki staðið straum af háu leiguverði, ég þurfti að greiða þetta sjálf.

Nei, ef það að vera  kommúnisti væri að vilja nota okkar sameiginlegu sjóði til að jafna aðstöðumun okkar til að njóta mennta, þá var ég kommúnisti og það sem meira var, ég var stolt af því.

Ég er þessum mönnum ævinlega þakklát fyrir að hafa opnað augu mín fyrir um hvað pólitík raunverulega snýst. Hún snýst um hversu miklu af tekjum okkar við viljum verja sameiginlega til að jafna aðstöðumun og tækifæri okkar til að njóta: Menntunar, heilbirgðisþjónustu og stuðnings við hvers kyns áföll sem upp kunna að koma. Pólitík snýst einnig um hversu langt við viljum ganga í því að láta einkaaðila ráða yfir auðlindum þjóðarinnar.

Ég minnist þessa atviks oft, sérstaklega þegar pólitíkusar reyna að afvegaleiða kjósendur og láta umræðuna snúast um praktísk úrlausnarefni.

Nei, pólitík er hægri vs vinstri, það hefur sko barasta ekkert breyst.

Andlag einkavæðingar - hvað meinti maðurinn?

Eftirfarandi setning sem  Geir H. Haarde, forsætisráðherra, sagði á Alþingi í gær hefur hringlað í í höfðinu á mér: "..................ég get tekið undir það sjónarmið, að orkulindirnar sjálfar eiga ekki endilega að vera andlag einkavæðingar".

Það er tvennt sem ég hef staldrað við:

• Hvað þýðir orðið andlag?
• ".................eiga ekki endilega..........."

Vinnufélagi minn fletti upp í orðabók fyrir mig:

Andlag = fallorð, fallsetning, fallháttur eða bein ræða, stendur ævinlega í aukafalli og stýrist af sagnorði

Er einhver einhverju nær um hvað forsætisráðherra meinti?

Ég bið ykkur um að veita athygli orðunum: "...........eiga ekki endilega......" Hvað þýða þessi orð?

Ekki neitt. Eftir skamman tíma er auðvelt fyrir hann að halda hverju sem er fram því þessi orð binda manninn barasta ekki neitt.

Þegar stjórnmálamenn tala óskýrt verð ég tortryggin.

Ég bið bara um eitt: Kæri forsætisráðherra og aðrir sjálfstæðismenn, viljið þið bara gera svo vel og segja mér hvort þið viljið afhenda einkaaðilum orkulindir þjóðarinnar.

Samúð mín er ekki síst með kjósendum Sjálfstæðisflokksins sem kusu flokkinn í þeirri trú að ekki stæði til að afhenda einkaaðilum orkulindir þjóðarinnar.

Ég minni á að REI á hlut í Hitaveitu Suðurnesja og þar með talinn eru virkjunarréttindi á Reykjanesi. Borgarstjórnarflokkur Sjálfstæðisflokksins villselja REI með hraði til einkaaðila.

15 ára afmælið mitt

Þegar maður býr í sveit, langt frá vinum sínum, er í heimavistaskóla og er að verða 15 ára, hvernig heldur maður upp á afmælið sitt? Hverjum vill 15 ára unglingur bjóða í afmælið sitt?

Jú við viljum bjóða vinkonunum, þær voru með mér á herbergi á vistinni, þannig að það var ekki flókið. Halda bara upp á afmælið í skólanum. Hljómar sem frekar góð hugmynd. Gallinn var bara sá að það var bannað að vera með matvæli önnur en ávexti á herbergjum. Hafiði einhvern tíma heyrt um afmælisveislu án veitinga? Svo vill maður nú líka bjóða strákunum.........................en þeir voru á forboðinni strákavist, þanngað máttum við alls ekki fara og þeir enn síður að heimsækja okkar dyngjur.

Já og svo vildum við Rósa (vinkona og herbergisfélagi, eigum næstum sama afmælisdag) líka bjóða Önnu (hún á reyndar líka afmæli, hm, hvað var að gerast í þessari sveit þarna 9 mánuðum áður?) en Anna var ekki á heimavistinni, hún var keyrð heim daglega.

Miðað við þessa upptalningu þá er afmælisveisla frekar flókin framkvæmd. Unglingar hafa sjaldan dáið ráðalausir og gerðu það heldur ekki á þessum tíma. Það þurfti bara smá skipulag. Fyrst var að baka. Það var hægt að bjarga því heima um helgi, skella í eina köku, ekki málið. Næst var að flytja hnallþórurnar í skólann án þess að nokkur tæki eftir. Það var fyrsti þröskuldurinn. Ég man nú ekki hversu skreytt tertan var en mig minnir að þetta hafi verið konfektterta, svona kókosmjölskaka með flórsykurseggjasúkkulaðikremi, bountykaka. Hún komst óséð með rútunni, inn í skólann og upp á vistina. Svo þurfti að redda drykkjarföngum, ég held að Anna hafi séð um það, hún bjó nálægt búðinni, keypti nokkrar líterskók í gleri. Hvernig hún faldi þær í skólatöskunni sinni man ég ekki.

Næsti þröskuldur var talsvert erfiðari. Það var að tryggja að Anna gæti verið með í veislunni. Hún átti nefnilega að fara heim með skólabílnum. Það var alveg harðbannað að krakkar sem áttu að fara heim gistu í skólanum. Við dóum ekki ráðalaus, við fundum okkur eitthvað að dunda við, fjarri bílaplaninu og útganginum, þannig að við óvart bara gleymdum okkur. Sama hvað leitað var, Anna fannst bara ekki. Mikið urðum við glaðar þegar rútan fór, án Önnu. Sem betur fór töldust 20 km ennþá óravegalengt og engum datt í hug að keyra Önnu heim eða fara fram á að foreldrar hennar sæktu hana, þetta var alltof langt!

Þá var það erfiðasta hindrunin, hvernig býður maður strákum á forboðinni strákavist í afmælisveislu sem fer fram eftir að allir eru farnir að sofa? Við ætluðum nefnilega að hafa veisluna eftir að kennarinn væri hættur að ganga á vistina en það gerðist ekki fyrr en eftir að fullkomin ró væri komin á. Litlu gríslingarnir þurftu líka að vera sofnaðir. Vistin var læst eftir kl. 22.00 þannig að þetta var ekki létt verk. Ekki höfðum við nú hugsað okkur að leyfa drengjunum að sofa í rúmunum okkar enda frekar flókið að fela þá þar meðan kennarinn væri að ganga um, og þeirra rúm tóm! Of grunsamlegt. Nei þetta gekk ekki. Við fundum annað og betra ráð. Herbergið þeirra var beint fyrir neðan okkar. Við ætluðum einfaldlega að láta veitingarnar síga niður til þeirra út um gluggann.

Nú var bara að bíða hljóðar í rúmunum með ljósin slökkt þangað til kennarinn hætti þessu ráfi. Verst hvað litlu gríslingarnir voru óþægir, ætluðu aldrei að þagna! Það mátti engu muna að við steinsofnuðum meðan við biðum. Þegar tíminn rann upp mátti ekki hafa of mikið ljós, það varð að birgja gluggann með teppum. Þá gat veislan hafist, þungur hlutur var bundinn í band og strákarnir vaktir með því að skella honum í gluggann. Þeir voru viðbúnir og tóku móti veitingunum eins og ungar í hreiðri, leiðin að hjarta karlmanna liggur ætíð í gegnum magann! Við úðuðum í okkur konfekttertu og kóki, urðum 15 ára saman og alsælar.

Reið

Ég er reið. Reið yfir spillingu kjörinna fulltrúa í OR, yfir því hvernig þeir ætluðu að vaða yfir almenning með sölu almenningseigna til valinna manna á verði sem öllum ber saman um að sé undir því sem fáist eftir skamman tíma. Reið út í yfirklór Sjálfstæðismanna sem nú ætla að láta þetta snúast um það að best sé að selja gullkálfinn strax, áður en hann fer að mjólka. Líklega til að þeirra menn hagnist á öllu saman. Reið út í borgarstjóra sem þykist ekkert hafa vitað......................................á ég að halda áfram? Gæti tekið nóttina.

Ég er líka reið út í GT verktaka sem láta sem verkalýðshreyfingin sé að ljúga upp á þá að þeir séu vondir við verkamenn. Þetta séu ekki einu sinni menn í vinnu hjá þeim. Ég er reið yfir því að þeir vogi sér að bera í þá áfengi, ljúga í þá að þeir fái borgað, senda þá til Keflavíkur, bera í þá meira vín og senda þá svo úr landi. Rétt áður en þeir áttu að bera vitni hjá lögreglu. Allur málatilbúnaðurinn byggir á því að þessir menn beri vitni.

Ég er reið yfir því að valdir menn voru pikkaðir út til að kaupa ríkisbankana.

Ég er reið yfir því að grunnnet símans sem í eðli sínu er ekki samkeppnisfyrirtæki, skuli hafa verið selt.

Ég er reið yfir því að þjóðin á ekki lengur fiskinn í sjónum og mun aldrei eignast hann aftur.

Ég er reið því mig grunar að það eigi líka að stela af okkur raforkunni, hitanum............... hvar endar þetta?

Ég hljóp 10 km áður en ég skrifaði þetta. Ég var aðeins minna reið eftir það. Þakkið fyrir að ég gerði það.

Áður en ég lagði af stað í hlaupið ætlaði ég að segja að þeir sem ekki skrifuðu í athugasemdir að þeir væru mér sammála hlytu að samþykkja allan þann gjörning sem ég tel upp. Ég ætlaði líka að stinga upp á því að bloggarar sprengdu Moggabloggið með því að skrifa inn athugasemd við hverja einustu færslu sem gangrýndi þann gjörning sem við urðum vitni að í dag. Ég ætlaði líka að stinga upp á mótmælagöngu og eggjakasti á ráðhúsið og/eða Orkuveituna. Ég hætti við að stinga upp á þessu en get ekki stillt mig um að segja ykkur frá þessum hugmyndum.

Annars braut ég 3 reglur varðandi þetta blogg mitt í dag:

• Aldrei að blogga í vinnutímanum 
• Aldrei að tengja blogg við frétt
• Bara ein færsla á dag

Ég hafði hugsað mér að segja í dag sögu af 15 ára afmælinu mínu, en þetta bara var mér efst í huga. Sagan kemur seinna, hún er tilbúin, bíður bara eftir að ég verði betri í skapinu.

 

Var það kannski tilgangurinn?

Það vakna upp margar spurningar þegar maður les svona frétt. Hugmyndir hafa kviknað um að árásirnar hafi verið ákveðnar af stjórnvöldum sjálfum. Svo mikið er víst að mörgum spurningum er ósvarað. Fjölmiðlar hafa ekki hátt um þessar hugmyndir en þeim sem finnst margt í atburðarásinni ótrúverðugt fjölgar stöðugt.

Myndin  9/11 mysteries er hvað hófsömust varðandi þessar kennningar en þar er spurt margra verkfræðilegra spurninga varðandi hvernig það gat gerst að tvíburaturnarnir og WTC7 féllu í frjálsu falli. Bygging nr 7 (WTC7) er eina byggingin sem vitað er um að hafi fallið á þennan hátt af völdum eldsvoða. Ég hef ekki ákveðið hverju ég trúi, áður en ég ákveð það þá vil ég útskýringar sem ég get fallist á. Þeim sem vilja vita meira bendi ég á samantekt sem ég gerði í nýlegri færslu og myndbrot þar sem margt undarlegt kemur fram.

Stríðið gegn hryðjuverkum sagt efla stuðningsmenn al-Qaeda

15 ára dóttir mín stal jeppa og keyrði full út í skurð

Stúlkan var í ferð uppi í Bláfjöllum, leiddist partýið og lagði af stað. Henni til bjargar var að það var námskeið í fyrstu hjálp hjá nýliðum í björgunarsveitinni Ársæli og nýliðarnir plokkuðu hana út úr bílnum og veittu henni fyrstu hjálp. Reyndar var bróðir hennar meðal björgunarmannanna.

Náði ég ykkur?

Stúlkan er í ungliðasveit björgunarsveitarinnar og lék sjúkling á námskeiðinu. Hún fékk skipun um að leika þetta hlutverk.

Mikið hvað ég er stolt af því að þetta er það sem afkvæmin taka sér fyrir hendur um helgar. Raunveruleikinn gæti verið svo allt annar og er það hjá mörgum.

Björgunarsveitirnar reka frábært starf, að miklu leyti í sjálfboðavinnu. Nýliðarnir þurfa í heilan vetur að taka þátt í námskeiðum eða ferðum aðra hverja helgi og funda að lágmarki einu sinni í viku. Tjaldútilega á fjöllum um miðjan vetur í stórhríð er hluti af þjálfuninni. Þetta fólk eyðir ómældum tíma í þetta áhugamál sitt til að öryggi okkar hinna sé tryggt ef við töpum áttum á fjöllum eða byggð. Gerum við okkur grein fyrir hversu miklar hetjur það eru sem mynda það net sem björgunarsveitirnar eru?