Bloggari gerir grein fyrir afstöðu sinni

Anna bloggvinkona mín með meiru æsti upp í mér tilburði til leirburðar í gærkvöld. Hún bannaði stuðla á sinni síðu svo ég verð bara að birta þetta á minni. 

Ég geri hér með grein fyrir afstöðu minni til þeirra mála sem að mínu viti bar hæst í umræðunni í seinustu viku.

Kirkjuþing og afstaða kirkjunnar til samkynhneigðra

Vorrar þjóðar kirkju klerkar

af kynvillu þeir ama hafa

þeirra allir svörtu serkar

á sínum kreddum ennþá lafa

 breytt 28.10.07:

Vorrar þjóðar kirkju klerkar

við kynvillu þeir amast

þeirra allir svörtu serkar

á sínum kreddum hamast

 

Þeir hjónur gefa í hjónuband

hjónar einnig böndin hnýta

jafnrétti á langt í land

lofa sumir aðrir sýta

 

Tíu litlir negrastrákar

Bókin er níðkvæði um negra

niðrandi hana ég held

Muggse eftir myndir ei fegra

margt frekar les ég um kveld

Sala áfengis í matvöruverslunum

Fá vilja í búðunum bjóra

bytturnar yfir því fagna

sitja að sumbli og þjóra

síst mun það pöblinum gagna

 

 

Heilbrigðisráðherra útilokar ekki bólusetningu

Í fréttum á Stöð 2 í kvöld var sagt að heilbrigðisráðherra útiloki ekki að íslenskar stúlkur verði bólusettar gegn leghálskrabbameini. Mikið er ég nú glöð að stjórnvöld standi nú ekki í veginum fyrir fyrirbyggjandi aðgerðum í heilbrigðismálum. Það væri nú fyrst fréttnæmt ef ráðherra færi svona að óathuguðu máli að útiloka bólusetningar.

Í sömu frétt kom fram að bóluefnið fengist nú þegar hér á landi og hafi íslenskar konur getað um nokkurt skeið bólusett sig.

Ég bara vissi ekki að ég gæti bara svona alein og sjálf keypt mér sprautur og bólusett mig fyrir hinu og þessu. Nú veit ég það sem sagt.

Feitt hross

Laugagerðisskóli í einhverju hádeginu líklega árið 1975. Það var hross í matinn. Líklega gamall dráttarklár af einhverjum bænum. Lógað á hlaðinu og seldur í mötuneytið. Þetta var fyrir daga heilbrigðisvottorða. Svo var hrossið brytjað niður og soðið í potti. Lengi, því gamlir vöðvar eru seigir.

Kartöflur voru afhýddar og soðnar, líka lengi. Hvít uppbökuð sósa, vel bragðbætt af sykri.

Matsalurinn var opnaður og stóðið ruddist inn. Það var mikið reynt að láta okkur ganga í röð. Tókst misvel.

Það sátu 6 gríslingar saman við borð, stálbakki með kjötbitum, fat með kartöflum og uppstúf. Kjötið var rauðbrúnt, með drapplitaðri fitu. Þetta drapplitaða var ansi áberandi. Bikkjan hafði líklega verið vel haldin. Við plokkuðum skástu bitana og gomsuðum í okkur af bestu lyst, vorum ýmsu vön í þessu mötuneyti. Þegar skástu bitarnir voru búnir fór ég með bakkann með fitubitunum fram í eldhús og bað um meira. Mér var bent á að það væri fullt af bitum enn á bakkanum. Ég stundi upp á þeir væru frekar feitir og ólystugir. "Ekki getum við gert af því þó hrossið hafi verið feitt" svaraði eldhúskonan.

Nei ég held það hafi bara verið rétt hjá henni, hún hafði ekki stjórnað ofeldinu á þessu hrossi. Ábót á bakkann skyldum við ekki fá nema klára alla drapplituðu fituna, sem við gerðum ekki, vorum ekki nógu svöng.

Gulur Bónusbjór með bleiku svíni

Um nokkurt skeið hefur verið uppi hávær umræða um hvort leyfa eigi sölu léttvíns og bjórs í matvöruverslunum. Lengst af hef ég leitt þessa umræðu hjá mér en nú er mér skyndilega ljóst að kostir við að leyfa þetta eru.....................ENGIR.

Ókostir eru hins vegar fjölmargir:

1. Aðgengi að áfengi eykst. Slíkt leiðir eingöngu til aukinnar neyslu. Stórmarkaðir eru að mestu leyti mannaðir af börnum og unglingum undir löglegum innkaupaaldri áfengis og sé ég ekki að verslunin geti látið þau sjá um að jafnaldrar þeirra kaupi ekki þessa vöru.
2. Álagning ÁTVR á áfengi er víst ekki há, að mér skilst. Tollar og gjöld eru það hins vegar og það mun ekki breytast, ríkið vill sitt. Ég á bágt með að trúa að smásöluaðilar sætti sig við lága álagningu og því grunar mig að verð muni hækka.
3. Úrval tegunda í ÁTVR er að mínu viti ágætt. Ef varan verður seld í fleiri verslunum muni hver verslun ekki vera með lager af öllum þessum tegundum og því mun úrval minnka. Sérstaklega mun þetta eiga við úti á landsbyggðinni.
4. Opnunartími ÁTVR er orðinn mjög áþekkur og stærri matvöruverslana. Ég get ekki séð að aðgengi fullorðins fólks að þessum sérverslunum sé eitthvað lítið og það þurfi að setja þetta í hendur smásölunnar til að bæta það.

Að þessu sögðu tel ég að það sé eingöngu hagur verslananna sjálfra að fá þetta leyfi. Ég tel að alþingismönnum beri að hugsa frekar um hag almennings, hvort heldur sem neytenda (verð og úrval) eða að takmarka eigi aðgengi að vörunni (ungt fólk).

Leyfið til að vera öðruvísi

Hvernig samfélagi viljum við búa í? Er leyfilegt að skera sig út úr fjöldanum? Skal steypa alla í sama mót? Við eigum oft erfitt með að gefa leyfið, til að vera öðruvísi, það er svo miklu þægilegra ef allir eru eins. Hafa sömu trú, sama tungumál, bakgrunn, þarfir, getu, kynhneigð, þá þurfum við ekki að taka tillit til annarra. Ó, hve lífið væri einfaldara. Þá þyrftum við aldrei að útskýra neitt fyrir börnunum okkar............

Það væri draumaheimurinn okkar, eða hvað?

Hvernig getum við gert kröfu til þess að börnin okkar gefi þetta leyfi ef það er ekki til staðar í þeirra nánasta umhverfi?

Hreyfihamlaðri stúlku í unglingadeild grunnskóla er sagt að vera inni að læra meðan bekkjarsystkinin fara út að leika sér í góða veðrinu.

Unglingsstúlka utan trúfélaga neitar að fara í kirkjuferð á vegum skólans, skólinn gerir þá kröfu að hún mæti samt, kennari spyr af hverju hún haldi jól.

"Það trúa allir á guð" fullyrðir náttúrufræðikennari í bekk með 3 börnum af asískum uppruna. Svo eru til íslensk börn utan trúfélaga.

Biskup yfir þjóðkirkju sem segir okkur að allir séu jafnir fyrir guði en vill skipta sambúðarformum í flokka eftir kynhneigð.

Getum við ætlast til umburðarlyndis af börnunum gagnvart fjölbreytileika þegar þau alast upp í umhverfi sem viðurkennir ekki litróf mannlífssins, dregur fólk í dilka?

Af hverju erum við ekki opin fyrir fjölbreytileikanum og gefum öllum tækifæri til að njóta sín á sínum forsendum?

Stóri vatnsslagurinn

Það var stríð. Við skyldum sko sýna þessu montnu drengjum hvar Davíð keypti ölið.

Þetta byrjaði með einhverjum meinlausum skvettum. Ég held í sófunum sem voru fyrir framan strákavistina. Vatnsglas var tæmt yfir einhvern villinginn. Sá ætlaði ekki að láta neinn komast upp með yfirgang og svaraði í sömu mynt. Svo vatt þetta upp á sig. Fleiri vatnsglös voru tæmd. Stelpurnar voru komnar upp í stigann það veitti ákveðið forskot að vera á efri hæðinni. Þyngdarlögmálið getur unnið með manni í styrjöldum sem þessari.

Vatnsglösin stækkuðu, urðu að lokum að ruslafötum, við komum okkur upp keðju, svona eins og þegar barist er við eldsvoða í gömlum bíómyndum, fatan látin ganga, mestu skörungarnir voru í fremstu víglínu. Allir kranar á fullu inni á herbergjum til að fylla á skotfærin. Drengirnir skyldu nú aldeilis fá að blotna.

Þetta stríð fór ekki hljóðlega, kennarinn á vakt var fljótur að renna á hljóðið. Ég man enn hvað hvein í honum. Það er hægt að tala um kast. Skríllinn tók á rás. Við hlupum niður í kjallara, og kallinn á eftir. Rausandi, einn uppáhaldsnemandinn hans var gómaður í þessum slag, "................og þú líka, Erna mín". Þetta voru honum greinilega vonbrigði. Við hlupum í gegnum útifataklefann, hann á eftir. Við fórum hringinn, gegnum strákaklefann og til baka gegnum stelpuklefann. Kallinn alltaf á eftir, tuðandi og hvínandi með hnefann á lofti. Svo gafst hann upp á þessum hlaupum. Hringdi í skólastjórann.

Skólastjórinn kom. Þá vorum við búin að þurrka allt upp og komin í þurr föt. Tekkstigahandriðið var að vísu vatnsbólgið og lyktaði en að öðru leyti var ekki margt sem minnti á hvað hafði gengið á. Skólastjórinn horfði á okkur, hristi höfuðið, mér fannst hann glotta. Hann sagði lítið, okkur fannst eitt augnablik sem honum fyndist þetta pínu fyndið. Það urðu engin eftirmál. Það stendur a.m.k. ekkert í samstarfsbókinni minni um þetta.

Hjónaband

Fyrir kirkjuþingi sem nú stendur yfir liggur tillaga um að prestum verði heimilað að staðfesta samvist samkynhneigðra. Jafnframt leggur biskup fram tillögu um skilgreiningu á hjónabandinu. Samkvæmt henni getur hjónaband eingöngu verið sáttmáli milli karls og konu.

Hvað er þá staðfest samvist samkynhneigðra? Í hverju felst munurinn á staðfestri samvist þeirra og hjónabandi?

Ég skil hjónaband sem sáttmála milli tveggja einstaklinga um að taka sameiginlega ábyrgð á lífi sínu, mitt er þitt og þitt er mitt. Er skilningur biskups á þessum sáttmála milli samkynhneigðra einhver annar?

Í fréttablaðinu í dag er haft eftir biskupi: "..... grundvallaratriðið hvað hjónabandið varðar sé þessi gagnkvæmni kynjanna sem getur af sér líf". Hvað þýða þessi orð? Er hjónabandið einskis virði ef það er barnlaust? Hvað er biskup með þessum orðum að segja við hjón sem glíma við ófrjósemi?

Kirkjunnar menn verða að átta sig á þeim samfélagsbreytingum sem hafa orðið. Almenningur hefur að miklu leyti látið af fordómum sínum gagnvart samkynhneigðum. Menn innan kirkjunnar reyna að skipta sambúðarformum í flokka og það dylst engum hvaða flokkur er óæðri. Skilaboðin til samkynhneigðra eru skýr. Í örvæntingu sinni til að réttlæta þessa skoðun sína heggur biskup nærri fólki sem stríðir við ófrjósemi.

Ef kirkjan ætlar sér að lifa af í nútímanum verður hún að skilja að almenningur vill ekki að fólk sé dregið í dilka með þessum hætti, sá munur sem biskup vill gera á samvist samkynhneigðra og hjónabands karls og konu segir að hann á langt í land með að viðurkenna samkynhneigð.

Kaupfélagið að Hvammstanga - þangað get ég ekki komið

Þegar börnin mín voru 1 og 3ja ára dvaldi ég nokkra daga í sumarfríi í húsi í Víðidal í Húnavatnssýslunum. Það rigndi mikið og því var alveg upplagt að skreppa í sund að Hvammstanga sem við gerðum nokkrum sinnum. Eftir einhverja sundferðina fórum við í kaupfélagið þar sem mig vantaði hárnæringu og eitthvað fleira smálegt. Þar sem ég stend í röðinni við kassann sé ég körfu með fullt af alls kyns bakkelsi.

"Það væri nú óvitlaust að kaupa eitthvað gott með kaffinu" hugsa ég. "Ætli þetta sé allt nýbakað?" velti ég áfram fyrir mér. Ég byrja að skoða kökurnar sem eru ágætlega girnilegar en það er ekki mikið til af hverri sort. Ég þukla þær vel og vandlega, kreisti og bora fingrinum laumulega inn í þær, smá "gæðatékk", ég ætla sko ekki að kaupa eitthvað gamalt dót.

Í þessum vangaveltum mínum verður mér litið upp, horfi beint framan í manninn sem er fyrir framan mig í kassaröðinni, þetta er innkaupakerran hans ......................... ég er að þukla kökurnar sem hann er að fara að kaupa. Eiginmaðurinn sér hvað er að gerast, tekur krakkana undir sitt hvora höndina og hleypur út úr búiðinni, hann bara gat ekki horft upp á þetta, þetta var of vandræðalegt.

"uh, ......................  ég hélt þetta væri til sölu" styn ég upp !!!!!!!!!!!!

(Auðvitað var þetta til sölu, maðurinn var að fara að kaupa þetta, var ég fífl !!!!!!!!!! Sarið var JÁ)

Maðurinn horfir á mig, þessu augnaráði sem segir manni að manni sé ekki viðbjargandi, sem mér var ekki. Ég var föst, með körfu fulla af vörum, gat ekki flúið og varð bara að bíða eftir að röðin kæmi að mér. Þetta voru langar mínútur.

Síðan hef ég ekki komið að Hvammstanga ................. og það stendur ekki til.

Samræmd próf í grunnskólum

Í dag og á morgun eru samræmd próf í íslensku og stærðfræði í grunnskólum landsins. Í tilefni þess velti ég fyrir mér eftirfarandi spurningu:

Hver er tilgangurinn?

Möguleg svör:

1. Kanna stöðu barnsins svo mögulegt sé að grípa inn í ef einhver frávik eru til staðar.
2. Kanna stöðu skólans og bera saman við útkomu annarra skóla.
3. Venja börnin við að taka yfirgripsmikil próf og vera í andrúmslofti prófa þannig að það verði þeim ekki framandi þegar kemur að því að taka próf sem raunverulega skipta þau máli.

Hvað fyrsta atriðið varðar tel ég að til skimunar á frávikum í námi, sértækum námsörðugleikum (lesblinda þar með talin) sem öðrum, hljóti skólinn að búa yfir betri aðferðum sem ekki hafi í för með sér niðurbrot þeirra barna sem þurfa á þess konar skimun að halda.

Fyrir þessi börn eru samræmd próf sem og önnur próf sem skólinn leggur fyrir hin mesta pína. Frá skólabyrjun fara þau heim tvisvar á ári með blað þar sem metið er með tölum hver staða þeirra er og þau eru fljót að átta sig á þýðingu þessa talna. Þau börn sem fá slaka útkomu fá skerta sjálfsmynd og upplifa sig sem tossa. Ef foreldrarnir draga þetta í efa sækja þau einkunnablöðin þar sem þetta stendur svart á hvítu, sama hvað foreldrarnir reyna að telja barninu trú um að þau frábær, klár og allt það sem foreldrar vilja og trúa að börnin þeirra séu. Þau trúa einkunnunum. Það er skelfileg staða að segja barni að það sé ekkert að marka einkunnir.

Líkamleg einkenni koma oft upp hjá þessum börnum, læknavísindin eru jafnvel lengi að átta sig á að rót einkennanna liggi í því að börnunum finnst þau ekki standa sig í skóla og ráða ekki við verkefnin. Endurgjöfin sem þau fá er alltof oft: Þetta er ekki nógu gott, þú verður að gera betur. Jákvæð endurgjöf er besta hvatningin og ég auglýsi hér með eftir slíku í skólastarfi. Skólarnir verða að miða að því að finna sterku hliðar einstaklingsins og vinna út frá þeim en hætta að hjakka í þeim veiku, það leiðir bara til niðurbrots.

Ef skólinn notaði þessi próf til að meta þörf á skimun fyrir sértækum námsörðugleikum væri mögulega hægt að líta jákvæðari augum á þau en því miður þá er það bara ekki svo.

Í hvert skipti sem útkoma barna í prófum er slök er það ekki hvati til að gera betur næst, fyrir þau er þetta niðurbrot, fyrir þau breytist námsefnið í ókleift fjall. Ef þau fá góða útkomu virkar það sem hvati og þau öðlast fullvissu um að þau geti þetta og þau gera betur næst. Því tel ég að próf sé í raun eingöngu jákvæð fyrir þá örfáu sem fá mjög góða útkomu.

Hvað varðar atriði númer 2 hér að ofan þá hefur rannsókn sem gerð hefur verið á hvaða þættir hafa áhrif á frammistöðu nemenda gefið þá vísbendingu að menntun foreldra og tekjur þeirra hafi mest að segja. Munur á milli skóla skýrist því meir af því að félagsleg staða fjölskyldna er hverfaskipt heldur en því hvernig  skólarnir sjálfir séu að sinna hlutverki sínu.

Seinasta atriðið tel ég að geti ekki afsakað að svona ung börn séu brotin niður með þeim hætti sem ég hef lýst hér að framan.

Samræmd próf hjá svona ungum börnum eiga ekki rétt á sér. Yfirhöfuð eiga próf og einkunnaspjöld sem börnin fara með heim til sín ekki rétt á sér fyrr en á síðari skólastigum.. Kennarar vita alveg hvar börn á yngri skólastigum standa og geta flutt foreldrum þau tíðindi. Hvernig liði okkur fullorðnum að fá sem tölur á blaði tvisvar á ári hvernig við stóðum okkur í vinnunni? Bera saman við alla hina, allir vita hvað hinir fengu. Fáar stéttir hafa mótmælt árangurstengdum launum jafn kröftuglega og kennarar. Ef fullorðnum er nóg boðið geta þeir sagt upp og farið í aðra vinnu. Börnin geta ekki hætt í skólanum ef þeim er nóg boðið.

Próf á fyrri stigum grunnskóla gefa enga vísbendingu um hvernig barnið muni standa sig síðar á lífsleiðinni, þau brjóta meira niður en réttlætanlegt getur talist. Skólinn notar þau ekki til að byggja upp einstaklingsmiðað nám eða vísbendingu um að fara þurfi yfir þarfir barna fyrir greiningu eða önnur úrræði enda ættu að vera til mun betri og markvissari leiðir til þess.

Lesendakönnun

Þessa bloggsíðu hef ég notað í ca einn og hálfan mánuð sem yfirfall skoðana minna. Inn á milli hef ég sagt sögur úr æsku minni, sögur af heimavistaskóla og frá sveit sem hefur breyst. Þetta er tími sem er liðinn og þetta andrúmsloft kemur ekki aftur. Þetta er mun skemmtilegra en ég bjóst við, satt að segja var ég pínu feimin og jafnvel með fordóma gagnvart þessum miðli. Nú er ég alveg laus við þetta.

Mér líður hins vegar aðeins eins og ég sé leikari í leikhúsi og fari með frumflutta einleiki. Þetta leikhús er þeirrar náttúru að ég sé ekki nema örfáa áhorfendur sem hafa sérstaklega haft fyrir því að gera vart við sig. Ég kalla eftir meiri viðbrögðum því að miðað við fjölda IP talna sem opna þessa síðu þá eru þó nokkrir að skoða þetta. Margir bara rétt smella og opna og því segir þessi fjöldi IP talna ekki allt.

Ég hef takmarkaðan áhuga á þessum fjölda, ég hef hins vegar áhuga á að vita meira um hverjir eru lesendur mínir og einnig hvað þeim finnst. Ég vil gjarnan fá athugasemdir frá fólki sem er mér ósammála því það er auðvelt að missa sjónar á atriðum sem skipta máli í umræðunni og þetta er skemmtilegur vettvangur fyrir skoðanaskipti.

Mig grunar að einhverjir  lesendur séu gamlir skólafélagar frá Laugagerði og það hlýjar mínu hjarta að vita af ykkur, jafnvel fá ykkar sýn af atburðum sem ég er að lýsa. Það er ótrúlega hvetjandi að fá viðbrögð frá gömlum vinum og kunningjum og styttir einnig bilið sem óhjákvæmilega hefur skapast í tímans rás.

Ég minni einnig á gestabókina það er gamall og góður sveitasiður að skrifa í hana.