Hugleiðing um hreyfingu og smápepp

Nú seinustu vikurnar hef ég gefið nánast daglega skýrslu um æfingar mínar sem allar miða að því takmarki að koma mér á Miðfellstind í Skaftafellsfjöllum.

Örugglega sýnist sitt hverjum um þessar æfingar mínar. Sumum finnst örugglega nóg um meðan öðrum finnst þetta bara léttvægt sprikl. Ég hleyp t.d. mun styttra og hægara en margir hlaupafélagar mínir og sumir þeirra mæta því til viðbótar nokkrum sinnum í viku í morgunleikfimi kl 6.20. Þennan veturinn hef ég látið það á móti mér.

Einnig er misjafnt hversu mikið fólk þarf að æfa sig fyrir svona ferð. Sumir eru einfaldlega þannig gerðir af náttúrunnar hendi að þeir eru léttir á sér og virðast ekkert þurfa að hafa fyrir því að vera í góðu formi. Á þetta sérstaklega við um þá sem yngri eru.

Sem unglingur var ég frekar hjassaleg. Valin seinast í öll lið sem kröfðust snerpu og þess að geta hlaupið. Ég forðaðist því frekar þess háttar hópleiki og afleiðingin var auðvitað minni hreyfing og meiri hjassaskapur.

Á vissan hátt er þetta mitt happ. Ég komst snemma að því að ég þyrfti að hafa fyrir því að vera í góðu formi. Gönguferðir og útivist hvers konar heillaði mig en til að njóta þess þurfti líkamsástand að vera þokkalegt. Því hef ég sinnt líkamsrækt og æfingum reglulega í mörg ár.

Hættan er nefnilega sú að þeir sem eru líkamlega vel á sig komnir á yngri árum sofni á verðinum, átti sig ekki á því að við eigum bara einn skrokk og til að hann virki vel þá þurfi að sinna honum.

Ég var heppin, ég áttaði mig á þessu snemma. En ég hef líka alltaf þurft að hafa mikið fyrir því að vera í nægilega góðu formi til að fylgja félögum mínum eftir á þau fjöll sem okkur dreymir um. Líkamsbygging mín er ekki heppileg fyrir þetta sport þar sem ég er frá náttúrunnar hendi lappastutt og kubbsleg.

Því verður trúin á að takmarkið náist sem og staðfesta við æfingarnar að vera til staðar. Þegar svo takmarkinu er náð verður ánægjan og stoltið öllu yfirsterkara.

Það skal að lokum játað að staðfesta dagsins var ekki meiri en svo að æfingar féllu niður.

Hlaupið í skarðið

Í dag var hefðbundinn miðvikudagur. Hlaupið út fyrir Bakkatjörn og brekkur að norðanverðu nesinu.

Þvílík veðurblíða. Það er algerlega frábært að skokka í svona veðri.

Í stað inniæfinga þá tókum við útiæfingar í skrúðgarði Seltjarnarness. Armbeygjur í halla niður í móti og magaæfingar í hallanum upp í móti.

Svo enduðum við æfinguna á því að hlaupa í skarðið. Það eru forréttindi að tilheyra hóp sem hefur svona gaman af að leika sér.

Það skal tekið fram að TKS er öllum opið og þessa dagana bætast stöðugt við ný andlit, bara gaman af því. Það koma oft margir inn nýir á vorin en svo er það bara eins og gengur, fólk endist misvel í svona reglubundinni hreyfingu. Mér finnst frábært að vera í útihreyfingu allt árið og svo skemmir ekki fyrir hvað það er skemmtilegt fólk í þessum hópi. Það skiptir ekki öllu máli hvaða hreyfingu fólk velur sér, aðalatriðið er að hafa gaman af því, þá er von til að maður haldi því áfram.

Letidagur

Í dag var letidagur í  þjálfunarprógramminu.

Það var þó ekki stærri letidagur en ég fór í vinnuna, vann minn fulla vinnudag, útréttaði smá, eldaði almennilegan kvöldmat (fyrir nokkra daga) og gerði tiltektarskurk. Þá var nú eiginlega komið kvöld. Svona er mitt letilíf á stundum.

Engin fjöll, engin hlaup og engin líkamsrækt.

En 3,0 kíló eru farin frá áfallinu mikla. Bara ánægð með það.

Í dag var Hallgrímur hlaupinn

Mánudagshringurinn heitir Hallgrímur. Ég hef áður lýst þessum hring en hann hefst við Sundlaug Seltjarnarness, hlaupið út að Ægissíðu og eftir henni. Síðan í gegnum háskólasvæðið, gegnum Hljómskálagarðinn og upp á Skólavörðuholt og að Hallgrímskirkju. Niður Skólavörðustíginn og krókaleiðir gegnum Vesturbæinn og aftur út á nes.

Þetta eru líklega um 9km.

Á leiðinni var ýmislegt rætt. Þjóðmálin krufin að venju en síðar voru það trúmál og önnur heimspekileg málefni. Leyfið til að vera öðruvísi í okkar þjóðfélagi seinustu ár. Það leyfi var torfengið. Gagnrýni var illa séð. Steypa átti flesta í sama mót og helst ekki að spyrja spurninga.

Hlaupafélagar mínir eru dásamlegt fólk og skemmtilegt.

Ég lofaði myndum frá ferðinni á Botnsúlur sl fimmtudag. Þær koma hér.

Bjarnarfell

Helginni eyddi ég í sumarbústað í Brekkuskógi. Þar í nágrenninu er Bjarnarfell og á laugardaginn gekk ég á það. Mæling segir til um að þetta hafi verið um 10-11km göngutúr og samtals um 550m hækkun en fjallið sjálft er um 730m í hæsta punkti.

Bjarnarfell er ágætlega auðvelt uppgöngu, ekki mjög bratt. Útsýni er gott og þetta var bara hin ánægjulegasta gönguferð.

Sunnudagurinn var tekinn sem hvíldardagur.

 

Ekki Eyjafjallajökull

Á miðvikudaginn sparaði ég brekkuhlaup þar sem ég stefndi á átök í gær. Ferðafélag Íslands var með auglýsta dagsferð á gönguskíðum á Eyjafjallajökul. Ég hafði haft þessa ferð í huga frá því í vetur og hlakkað til í laumi. Veðurspá var góð og Þóra, göngu- og hlaupafélagi minn, var einnig með sömu hugmynd um hvernig ætti að eyða uppstigningadegi.

Við vorum báðar mættar á tilsettum stað og tilsettum tíma með gönguskíði og annan nauðsynlegan útbúnað. En enginn fararstjóri mætti og engir aðrir ferðafélagar. Frekar urðum við súrar. Við nánari athugun komumst við að því að við vorum á réttum stað og réttum tíma miðað við það sem auglýst var. Okkur er enn óskiljanlegt hvers vegna ferðin féll niður. Engar tilkynningar voru á heimasíðu Ferðafélagsins eða annars staðar þar sem okkur hefur hugkvæmst að gá. Ég hringdi á skrifstofuna í dag til að spyrjast fyrir en þar var lokað. Ég lofa að pesta skrifstofuna á mánudaginn.

Þarna vorum við semsagt kl 8.00 í gærmorgun með nesti og útbúnað í skíðagöngu á jökli. Og allt stefndi í sólríkan vordag. Það kom ekki til greina að fara heim og aftur í rúmið.

Stefnan var því tekin á Botnssúlur og þangað fórum við. Gengum á Syðstu-Súlu. Hún er skv mælingum 1093m og hæsta fjall í nágrenni Reykjavíkur. Ég hafði ekki gengið áður á Botnssúlur þannig að þetta var ágætis sárabót.

En Ferðafélag Íslands fær last gærdagsins.

Dagurinn í dag var frekar hreyfingalaus.

P.S. Myndir verða að bíða betri tíma þar sem myndavélin skrapp í helgarferð norður í land.

Engar brekkur í dag

Á miðvikudögum hlaupum við yfirleitt sama hringinn. Frá sundlaug Seltjarnarness, út fyrir Bakkatjörn og síðan hlaupum við brekkurnar að norðanverðu upp og niður.

Í dag sleppti ég brekkunum. Ég stefni nefnilega á meiri átök á morgun, var semsagt að spara mig.

Að þessu loknu tókum við æfingar með þjálfara, að þessu sinni voru þær úti. Það er dásamlegt að vera komin út í vorið. Gera armbeygjurnar í grasinu og finna lyktina í hverju átaki.

Þjálfarinn okkar hún Steina er hugvitssöm og lætur okkur oft vinna tvö og tvö saman. Í dag lét hún okkur slást um leið og við gerðum armbeygjurnar.

Svona dagar gera lífið skemmtilegra.

Á fjall í góðu veðri

Í æfingaprógrammi fyrir fjallgöngu er nauðsynlegt að ganga á fjöll.

Eins og ég hef áður upplýst stendur göngufélagi minn Hugrún fyrir gönguferðum á þriðjudagskvöldum. Í kvöld var gengið á Vífilsfell í blíðskaparveðri.

Útsýni af Vífilsfelli er frábært. Akrafjallið, Esjan, Móskarðshnjúkar, Skálafell, Botnssúlur, Þórisjökull, Skjaldbreið, Hlöðufell, Bláfell á Kili, Kerlingarfjöll, Hekla, Tindfjöll og Eyjafjallajökull. Að ógleymdum minni fjöllum nær.

Það er óhætt að mæla með kvöldgöngu á Vífilsfell.

Gestagangur

Það munaði litlu að lítið yrði úr æfingum í dag. Ég var rétt ekki farin út til að hlaupa mánudagshlaupið með TKS þegar gamall skólabróðir minn birtist.

Svona eðalvinum sleppir maður ekki kaffilausum út úr húsi og var röflað um lífið og tilveruna. Gaman að hitta gamla vini. Hlaupahópurinn stakk mig því svo rækilega af að ég reyndi bara alls ekki að elta þau.

Eftir að hafa borðað kvöldmat var ekki viðlit að ég kæmist út að hlaupa með magann fullan og aftur birtist kaffigestur.

Þegar klukkan var langt gengin í tíu var kvöldmaturinn komin nægilega neðarlega til að ég treysti maganum á hlaup. Ég fór út og hljóp hér rangsælis um nesið, út fyrir Bakkatjörn og kringum golfvöllinn. Þetta eru ca 7,5km.

Bara verulega notalegur kvöldrúntur, sólin að setjast og krían á fullu að undirbúa varpið.

Nú eru 2,6 kg farin. Enga bjartsýni, ætli það megi ekki gera ráð fyrir ca 2kg í garnafyllingu þannig að ein góð máltíð er fljót að snúa þessu við. Betur má ef duga skal. Enda á þetta að gerast hægt og rólega.

Hreyfiskýrsla

Um helgina dvaldi ég í frábærum félagsskap vinkvenna sem voru með mér á heimavist Laugargerðisskóla fyrir örfáum (30) árum. Við dvöldum í húsi Snæfellingafélagsins á Eyri á Arnarstapa yfir helgina.

Frekar frábært.

Megintilgangur ferðarinnar var samvera en mér tókst að troða inn örlitlu af mínu prívatæfingaprógrammi. Þar sem við brunuðum vestur strax eftir vinnu á föstudag varð lítið um skopp þann daginn.

Einn af fylgifiskum mikilla æfinga er minni svefnþörf. Ég er farin að vakna fyrir allar aldir og það gerði ég einnig á laugardagsmorgun. Því gat ég á meðan flestar hinar kúrðu sig enn undir sænginni, laumast út og tekið skokkrúnt. Ég hljóp eftir þjóðveginum frá Arnarstapa yfir að Hellnum og til baka um hraungötu með ströndinni. Ég giska á að þetta séu rúmir 7km.

Við ströndina er lognið mest snemma á morgnana, kyrrðin aðeins rofin af fuglasöng. Á Arnarstapa voru kríur og mávar áberandi, á leiðinni niður að Hellnum þurfti hrossagaukur að ræða við mig málin og ritan og fýllinn voru áberandi í klettunum við ströndina.

Þetta var með skemmtilegri hlaupaleiðum sem ég hef farið.

Í dag er svo sunnudagur og á hann verð ég bara að skrá skróp. Ekkert brölt.