1. maí

Í dag er 1. maí. Dagurinn er baráttudagur verkafólks, ekki frídagur verkafólks eins og dagurinn er stundum kynntur.

Á þessum degi er okkur hollt að hugleiða stöðu launafólks, hugleiða þau réttindi sem hafa áunnist og hversu fjarlæg þessi réttindi voru forfeðrum okkar.

Seinustu ár hefur kjarabarátta þótt óspennandi. Miklu fínna þótti að semja um kjör með einstaklingsbundnum samningum beint við vinnuveitanda. Kjarasamningar voru einungis lágmörk sem enginn lét bjóða sér. Nú þegar harðnar á dalnum getur launafólk staðið frammi fyrir því að þessi lágmörk séu þau kjör sem þeim eru boðin.

Í dag er okkur nauðsynlegt að hugleiða mikilvægi stéttafélaga og hversu mikilvægt það er að taka virkan þátt í starfi þeirra og kjarabaráttu. Hætt er við að sú barátta einkennist af varnarbaráttu næstu árin, en mikilvægi baráttunnar minnkar ekki heldur eykst.

Því er þátttaka launþega í sínum stéttafélögum mjög mikilvæg því án samstöðu er auðvelt að kroppa í áunnin réttindi.

Til hamingju með daginn!